حالا چه محل برگزاری دور باشه و چه نزدیک؛ فقط فرقش در غر زدن هاش بود و بس. با کتاب زندگی می کرد.

امسال ندیدمش!! جای خالیش انگار حس میشد حتی در بی رونقی ها. شاید گرفتار بود و شاید درگیر..

با خودم گفتم: "ایشالا که خیره!"

دیشب خوابشو دیدم!!

نشسته بود یه جایی نزدیک نمایشگاه کتاب.....

داشت کتاب هاش رو می فروخت!!

یه نگاهی بهش انداختم . یه نگاه که انگار ملامتش می کرد. نگاهم رو خوند و گفت:

"چیه؟ گشنگی نکشیدی تا عاشقی یادت بره! مردم دارن کلیه هاشونو میفروشن"

راست می گفت....خودم خجالت کشیدم.

هما گویا

چهارمین روز نمایشگاه کتاب تهران