سی و یک نما - کنت برانا کارگردان، بازیگر و نویسنده ایرلندی‌تبار هالیوود و برنده اسکار، برای بار سوم سراغ "آگاتا کریستی" رفته است. او پس از بازسازی دو فیلم "قتل در قطار سریع‌السیر شرق" و "مرگ بر روی نیل" حالا رمانی از آگاتا کریستی به نام "جشن هالووین" را با عنوان سینمایی "یک جن‌زدگی در ونیز /" A Haunting in Venice ساخته و بار دیگر  با کاراکتر "هرکول پوارو" کاراگاه بلژیکی داستان‌های مهیج آگاتا کریستی ایفای نقش می‌کند.

در این فیلم "میشل یئو" بازیگر زن برنده اسکار بهترین بازیگر زن سال گذشته نیز حضور دارد.

 هرکول پوآرو که دوران بازنشستگی را می‌گذارند و افسرده و منزوی شده به ونیز ایتالیا دعوت شده است. جایی که قتل، خودکشی یا حضور ارواح و اجنه پوآرو را وادار می‌کند تا دوباره در قامت یک کارآگاه وارد عمل شود، در حالی که جان خود او نیز در خطر است.

سی و یک نما - توهین به زنان بازیگر میانسال با کلام گستاخانه ابوالقاسم طالبی در برنامه هفت شروع شد و متاسفانه در روزهای اخیر، بی ادبانه‌تر گسترش پیدا کرده است که این‌گونه گستاخی در کلام، هیچ نسبتی با نقد و یا واکنش به یک اتفاق که می‌بایست دلیل آن واکاوی شود ندارد.

توهین اخیر به بی‌حجابی خانم‌ها کتایون ریاحی، گلاب آدینه و فاطمه معتمدآریا در مراسم خاکسپاری زنده‌یاد کیومرث پوراحمد و پیرزن و از کار افتاده خطاب کردن آنها در حقیقت توهین به جایگاه زنان میانسال و توانمندی‌های آنهاست که به غایت در جامعه فعال هستند و صرفا اهالی هنر را شامل نمی‌شوند. ما می‌بینیم که حتی در بین اعضای منتصب به دولت کنونی و نگرش‌های اصولگرایانه و سیاسیون از هر طیفی نیز، زنان میانسال فعالند.

در ادامه به بازیگران بزرگی چون مریل استریپ که نسلی جلوتر را شامل می‌شوند اما همچنان در مراسمی چون اسکار رقیب سرسختی به حساب می‌آیند اشاره‌ای نمی‌کنیم و صرفا سلبریتی‌هایی را مثال می‌زنیم که در دهه پنجم و اوایل دهه‌ی ششم، درخشان فعالیت می‌کنند و تنها چیزی که در آنها محک نمی‌خورد، سنشان است.

ضمن اینکه اکثر آنها در سال‌های اخیر یا نامزد جوایزی نظیر گلدن گلوب و اسکار و یا برنده‌ی آن بوده‌اند.

سی و یک نما - زمانی که فیلم "تایتانیک" جیمز کامرون بیشترین جوایز اسکار را به دست آورد، تقریبا همه‌ی منتقدین و مخاطبین سینما با این انتخاب‌ها موافق بودند و آنچنان استقبال می‌کردند که گویی تیم فوتبال مورد علاقه‌شان گل زده است و یا در یک آزمون برنده شده‌اند. تا جایی که هنوز هم بی‌اعتنایی به بازی لئوناردو دیکاپریو را سرزنش می‌کنند که یکی از دلایل نادیده گرفتن بازی "جک" در تایتانیک هم این بود که مگر تا چه سقفی می‌شود اسکارها را به یک فیلم هر چند کم نظیر اختصاص داد. حالا و پس از نزدیک به سه دهه همچنان فیلمی چون تایتانیک در ذهن‌ها ماندگار شده و می‌توان از تک تک جوایزش نام برد و دفاع کرد. البته تایتانیک مثال زده شد که به دلیل سوژه پر احساس و ملودرام عاشقانه اش، هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص طرفدار آن هستند و چه نگاه تخصصی باشد و چه غیر تخصصی، منظور را بهتر منتقل می کند.

حال به نظر شما فیلم "همه چیز، همه جا، به یکباره" در ذهن سینما ماندگار است؟ فیلمی که حتی بازی بازیگر نقش اول آن که اسکار را تصاحب کرد وابسته و استوار به تکنیک‌های فنی و افکت‌های ناب دیجیتال فیلم است که به او در خلق نقش کمک می کند (البته که بازی "میشل یئو" قابل تقدیر است) و لازم نیست تا مثل "کیت بلانشت" رو به روی قابی که به او خیره شده تمام انرژی و توانش را برای ارتباط با شخصیت و مخاطب به کار ببرد. در فیلم "همه چیز، همه جا به یکباره" همه چیز در همه جا بیشتر شبیه یک بازی پرسرعت کامپیوتری است که گاه بیننده را از داستان خلاقانه و قابل اعتنای خود دور می‌کند و صحنه‌های پی در پی تحلیل را از او می‌دزدد. یک ورژن خاص از دنیای مدرن سینما که لابد باید بپذیریم و در آینده با آن کنار بیاییم.

جالب است وقتی که از "جیمی لی کرتیس" پرسیده می‌شود که با خواندن فیلمنامه چه احساسی داشته، در پاسخ می‌گوید که اصلا چیزی از فیلمنامه نفهمیده و فقط نقشش را بازی کرده و در مقابل این سوال غافلگیر کننده ادامه می‌دهد که بازیگر باید با نقشش ارتباط برقرار کند و وظیفه‌اش همین است و نه فیلم و فیلمنامه!!!!!!!

سی و یک نما – مراسم نود و پنجمین دوره جوایز سینمایی اسکار  در حالی برگزار شد و برندگان خود را شناخت که استیون اسپلبرگ، مارتین مک‌دونا و کیت بلانشت هیچ سهمی از جوایز آن نداشتند. فیلم «همه چیز همه جا به یکباره» با ۷ جایزه از جمله بهترین فیلم، کارگردانی و سه جایزه بازیگری و فیلم آلمانی «در جبهه غرب خبری نیست» با کسب ۴ جایزه از جمله بهترین فیلم بین‌المللی سال پیشتاز جوایز اسکار امسال بودند.

سی و یک نما - بیست و نهمین دوره جوایز انجمن بازیگران سینما روز یکشنبه در لس آنجلس برگزار شد و فیلم «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» با چهار جایزه اصلی، رکورد بیشترین جایزه برای یک فیلم را شکست.

سی و یک نما – برگزیدگان هشتادمین دوره مراسم جوایز سالانه گلدن گلوب اعلام شد. استیون اسپپلبرگ برای درام زندگی‌نامه‌ای «فابلمن‌ها» جایزه اصلی را برد، «بنشی‌های اینیشرین»، آستین باتلر و کیت بلانشت از دیگر برندگان این مراسم سه ساعته بودند.

سی و یک نما – فیلم سینمایی «همه‌چیز همه‌جا ناگهان» (Everything Everywhere All at Once) در ژانر کمدی و اکشن محصول آمریکا به نویسندگی و کارگردانی دانیل کوان و دانیل شاینرت است که داستان زندگی یک زن سالخورده را به تصویر می کشد که با ماجراهایی درهم پیچیده سعی دارد دنیا را نجات دهد. این فیلم در گیشه فروش خوبی داشته و نوید یک رقیب جدی برای بهترین فیلم اسکار پیش رو است.

هما گویا/ سی و یک نما – "واای با این پیژامه ها میشه به یک مهمانی رفت". این جمله ای است که ریچل در کابین درجه یک اختصاصی گرانترین هواپیمای خطوط هوایی نیویورک به نیک می گوید. ریچل حالا متوجه شده که نیک از خانواده ای پولدار است. اما تا چه اندازه پولدار!!؟؟

سی و یک نما– فیلم سینمایی «آسیایی‌های خرپول Crazy Rich Asians» فیلمی آمریکایی و درامی رمانتیک و عاشقانه در فضایی کمدی است که تمام بازیگران آن چشم بادامی های خاور دور و آمریکایی های آسیایی تبار به خصوص چینی هستند. بازیگرانی که درخشش فوق العاده آن ها در این فیلم اینطور تداعی می کند که انگار چینی ها می خواهند به بازارسوپر استارهای هالیوود هم راهی پیدا کنند و در این عرصه هم رقابتی جدی داشته باشند. مثل همه ی بازارها در سراسر دنیا که بازنده میدان چین شده اند.