سی و یک نما - استرالیا با طبیعت بکر و چشم‌اندازهای خارق‌العاده‌اش شناخته می‌شود، اما چیزی که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته، تأثیر بزرگی است که این کشور بر صنعت سینمای هالیوود داشته است. برخی از معروف‌ترین ستارگان هالیوود، اصالتاً استرالیایی هستند و با نقش‌آفرینی‌های برجسته خود، جایگاهی ویژه در قلب طرفداران سینما پیدا کرده‌اند. از بازی در فیلم‌های اکشن تا درام‌های احساسی، این ده ستاره استرالیایی توانسته‌اند مرزهای جغرافیایی را پشت سر بگذارند و به یکی از درخشان‌ترین نامهای هالیوود تبدیل شوند. در ادامه با برخی از این چهره‌های استرالیایی آشنا می‌شویم که هالیوود را تسخیر کرده‌اند.
سی و یک نما - بازیگران زن متعددی چه در ایران و چه در سینمای جهان برای ایفای نقششان، موهای خود را تراشیده‌اند، در این میان چند نقش از ستارگان هالیوود بیشتر دیده شده است که می‌بینیم.
سی و یک نما - در دورانی که جهان معترض به نسل‌کشی در غزه است و بی‌اعتنایی به این اتفاق تلخ تاریخی در جشنواره ی سراسر سیاسی کن موجب شگفتی است، کیت بلانشت بازیگر توانمند سینما واکنشی هوشمندانه و متفاوت روی فرش قرمز کن ۲۰۲۴ نشان داده که گرچه کَن سعی میکرد از روی آن عبور کند اما ازحضور کیت بلانشت در روز سه‌شنبه با فرش قرمز اکران فیلم ناموفق "کارآموز" علی عباسی (که باور کرده بود موفقیت "عنکبوت مقدس" در کن چیزی جز یک بازی سیاسی است) تا امروز، بازتاب‌ها به این اتفاق در آستانه‌ی به رسمیت شناختن کشور فلسطین و از طرفی صادرشدن حکم علیه نتانیاهو بیشتر شده است.
سی و یک نما - دمی مور، کاترین دونوو ، گری اولدمن، دایان کروگر، الیور استون، سلمان خان، مریل استریپ، کوین کاستنر، کیت بلانشت، استینگ از جمله ستارگانی هستند که در فستیوال کن امسال حضور دارند.
سی و یک نما - مایکل فاسبندر و کیت بلانشت قرار است در فیلم تازه استیون سودربرگ با عنوان «کیف سیاه» (Black Bag) بازی کنند، فیلمی مهیج جاسوسی که دیوید کوپ آن را نوشته است.
سی و یک نما - ستارگان بزرگ سینما و برندگان جوایز اسکار با امضای نامهای سرگشاده خطاب به «جو بایدن»، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا خواستار آتش‌بس در غزه شدند.
سی و یک نما - توهین به زنان بازیگر میانسال با کلام گستاخانه ابوالقاسم طالبی در برنامه هفت شروع شد و متاسفانه در روزهای اخیر، بی ادبانه‌تر گسترش پیدا کرده است که این‌گونه گستاخی در کلام، هیچ نسبتی با نقد و یا واکنش به یک اتفاق که می‌بایست دلیل آن واکاوی شود ندارد.
توهین اخیر به بی‌حجابی خانم‌ها کتایون ریاحی، گلاب آدینه و فاطمه معتمدآریا در مراسم خاکسپاری زنده‌یاد کیومرث پوراحمد و پیرزن و از کار افتاده خطاب کردن آنها در حقیقت توهین به جایگاه زنان میانسال و توانمندی‌های آنهاست که به غایت در جامعه فعال هستند و صرفا اهالی هنر را شامل نمی‌شوند. ما می‌بینیم که حتی در بین اعضای منتصب به دولت کنونی و نگرش‌های اصولگرایانه و سیاسیون از هر طیفی نیز، زنان میانسال فعالند.
در ادامه به بازیگران بزرگی چون مریل استریپ که نسلی جلوتر را شامل می‌شوند اما همچنان در مراسمی چون اسکار رقیب سرسختی به حساب می‌آیند اشاره‌ای نمی‌کنیم و صرفا سلبریتی‌هایی را مثال می‌زنیم که در دهه پنجم و اوایل دهه‌ی ششم، درخشان فعالیت می‌کنند و تنها چیزی که در آنها محک نمی‌خورد، سنشان است.
ضمن اینکه اکثر آنها در سال‌های اخیر یا نامزد جوایزی نظیر گلدن گلوب و اسکار و یا برنده‌ی آن بوده‌اند.
سی و یک نما - زمانی که فیلم "تایتانیک" جیمز کامرون بیشترین جوایز اسکار را به دست آورد، تقریبا همه‌ی منتقدین و مخاطبین سینما با این انتخاب‌ها موافق بودند و آنچنان استقبال می‌کردند که گویی تیم فوتبال مورد علاقه‌شان گل زده است و یا در یک آزمون برنده شده‌اند. تا جایی که هنوز هم بی‌اعتنایی به بازی لئوناردو دیکاپریو را سرزنش می‌کنند که یکی از دلایل نادیده گرفتن بازی "جک" در تایتانیک هم این بود که مگر تا چه سقفی می‌شود اسکارها را به یک فیلم هر چند کم نظیر اختصاص داد. حالا و پس از نزدیک به سه دهه همچنان فیلمی چون تایتانیک در ذهن‌ها ماندگار شده و می‌توان از تک تک جوایزش نام برد و دفاع کرد. البته تایتانیک مثال زده شد که به دلیل سوژه پر احساس و ملودرام عاشقانه اش، هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص طرفدار آن هستند و چه نگاه تخصصی باشد و چه غیر تخصصی، منظور را بهتر منتقل می کند.
حال به نظر شما فیلم "همه چیز، همه جا، به یکباره" در ذهن سینما ماندگار است؟ فیلمی که حتی بازی بازیگر نقش اول آن که اسکار را تصاحب کرد وابسته و استوار به تکنیک‌های فنی و افکت‌های ناب دیجیتال فیلم است که به او در خلق نقش کمک می کند (البته که بازی "میشل یئو" قابل تقدیر است) و لازم نیست تا مثل "کیت بلانشت" رو به روی قابی که به او خیره شده تمام انرژی و توانش را برای ارتباط با شخصیت و مخاطب به کار ببرد. در فیلم "همه چیز، همه جا به یکباره" همه چیز در همه جا بیشتر شبیه یک بازی پرسرعت کامپیوتری است که گاه بیننده را از داستان خلاقانه و قابل اعتنای خود دور می‌کند و صحنه‌های پی در پی تحلیل را از او می‌دزدد. یک ورژن خاص از دنیای مدرن سینما که لابد باید بپذیریم و در آینده با آن کنار بیاییم.
جالب است وقتی که از "جیمی لی کرتیس" پرسیده می‌شود که با خواندن فیلمنامه چه احساسی داشته، در پاسخ می‌گوید که اصلا چیزی از فیلمنامه نفهمیده و فقط نقشش را بازی کرده و در مقابل این سوال غافلگیر کننده ادامه می‌دهد که بازیگر باید با نقشش ارتباط برقرار کند و وظیفه‌اش همین است و نه فیلم و فیلمنامه!!!!!!!
سی و یک نما - مراسم نود و پنجمین دوره جوایز سینمایی اسکار دیشب برگزیدگان خود را معرفی کرد. گزارش تصویری مراسم فرش قرمز اسکار را که امسال به رنگ بژ درآمده را در ادامه می‌بینید. برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ اسکار سی‌و سوم با فرش قرمز برگزار شد، ولی امسال برگزارکنندگان اسکار تصمیم گرفته‌اند فرش را از رنگ قرمز به رنگ بژ تغییر دهند. «جیمی کیمل» مجری مراسم هم با اشاره به این اتفاق گفته بود: «فکر می‌کنم تصمیم برگزاری مراسم با فرشی به رنگ شامپاین به جای فرش قرمز نشان می‌دهد که خونی ریخته نخواهد شد.» او به سیلی «ویل اسمیت» به «کریس راک» در مراسم سال گذشته ارجاع داد.
سی و یک نما – مراسم نود و پنجمین دوره جوایز سینمایی اسکار در حالی برگزار شد و برندگان خود را شناخت که استیون اسپلبرگ، مارتین مک‌دونا و کیت بلانشت هیچ سهمی از جوایز آن نداشتند. فیلم «همه چیز همه جا به یکباره» با ۷ جایزه از جمله بهترین فیلم، کارگردانی و سه جایزه بازیگری و فیلم آلمانی «در جبهه غرب خبری نیست» با کسب ۴ جایزه از جمله بهترین فیلم بین‌المللی سال پیشتاز جوایز اسکار امسال بودند.
