پویه حسینی (سی و یک نما) -بهشت زهرا، محله ها و خانه های زیادی دارد. یک محله را من می نامم، محله ی هنرمندان، نه قطعه ی هنرمندان! خانه های زیادی آن جاست. خانه ی های ابدی هنرمندان سرزمینم. گرچه ما عادت داریم به تفکیک اما شاید این تفکیک خانه ها در آن دیار بد هم نباشد. شاید آرزو باشد بودنِ چنین محله ای در این دیار هم. شاید اصلن معنی اش تفکیک نیست و برعکس، معنی اش اتحاد است. اتحادی که رنگ باخته وقتی زنده ایم. نمی دانم آدم باید دلش بسوزد از اتحاد در زمان پس مرگش یا خوشحال باشد آرزویی ای را که در زمان زندگی اش کم می بیند لااقل پس از مرگش می بیند. البته آن اتحاد هم فقط بین ساکنان محله اش در دیار باقی می بیند! یکی از ساکنان آن دیار باقی یک خاطره ساز بزرگ است.
هما گویا (سی و یک نما) – سال 1362 بود و من یه دختر دبیرستانی. مهمون بودم خونه ی یکی از بستگان تو خیابون میرعماد ، رو به روی بیمارستان مهراد.
سی و یک نما- امروز پنج شنبه 23 مرداد ماه مصاف با سالروز تولد علی حاتمی «سعدی سینمای ایران» است، کارگردانی که خیلی زود از دنیا رفت و اجل به او مهلت نداد تا پروژه‌هایی که در ذهنش داشت را مقابل دوربین ببرد و کارنامه پربارش را غنی‌تر کند.
