سی و یک نما - خانواده بروس ویلیس اعلام کردند که این بازیگر پس از تشخیص آفازی، یک اختلال زبانی ناشی از آسیب مغزی که بر توانایی فرد در برقراری ارتباط تأثیر می‌گذارد، از این حرفه بازنشسته می‌شود. اعضای خانواده ویلیس با انتشار بیانیه ای مشترک در رسانه های اجتماعی بازنشستگی این بازیگر را اعلام کردند.
سینما برای ما همه چیز بود و قهرمانان آن همه کس. آنانی که فیلم های مطرح و بازیگران کاربلد را روی پرده های عریض ندیده اند، هرگز نخواهند توانست حس ما را فهم و درک کنند.
سی و یک نما - ویلیام هرت که در دهه هشتاد با برنده شدن جایزه اسکار برای «بوسه زن عنکبوتی» در سال 1985 و بازی در فیلم‌های «اندوه شدید» و «گرمای تن» به مردی برجسته تبدیل شده بود، یکشنبه به مرگ طبیعی درگذشت. او 71 ساله بود.
سی و یک نما - منوچهر وثوق بازیگر قدیمی سینمای قبل از انقلاب که مدت ها از بیماری سرطان رنج می برد، امروز درگذشت. چهار دهه زندگی در لندن و مرگی دور از وطن.
سی و یک نما - سیدنی پواتیه، اولین سیاهپوست برنده اسکار که به از بین رفتن موانع نژادی کمک کرد، در ۹۴ سالگی درگذشت.
سی و یک نما - بتی وایت، ستاره تلویزیونی برنده جایزه امی که بعداً در فیلم‌ها، تبلیغات تلویزیونی و سریال‌های موفقی مانند «دختران طلایی» و «جذابان کلیولند» درخشید، در ۹۹ سالگی چند روز قبل از ۱۰۰ سالگی اش درگذشت. قرار بود مجله پیپل دو هفته دیگر جشن بزرگ صدسالگیش را برگزار کند.
سی و یک نما - لاغر و قد کوتاه با چهره ای تیره و خشن. این ویژگی مثبتی برای سوپراستار شدن نیست. اما همفری بوگارت در تاریخ سینما از گذشته تا امروز که بیش از شصت سال از مرگش می گذرد همچنان سوپراستار و نماد سینمای آمریکا باقی مانده است.
سی و یک نما – متیو مک کانهی بازیگر برنده اسکار، که بنیادش 7.7 میلیون دلار برای امدادرسانی به طوفان تگزاس جمع آوری کرده است، به عنوان نیکوکار سال انتخاب شد. همچنین وی تصمیم دارد در انتخابات فرمانداری نیز شرکت کند.
سی و یک نما - دین استاکول، بازیگر آمریکایی با بیش از 70 سال فعالیت حرفه ای، روز یکشنبه در 85 سالگی درگذشت.
هما گویا / سی و یک نما - خنده اش را نمی دیدیم. جدی بود با کلامی نافذ و اکسون هایی که روی کلمات می گذاشت تا تاثیر بیشتری داشته باشند. کارگردان ها خیالشان راحت بود از نقشی که به او می سپردند و اگر در شخصیت یک گدا هم ظاهر میشد، باز هم مقتدر بود. او دنیای بازیگری را با یک چشم میدید. چشمی که پشت عینک تیره اش پنهان می شد و نگاه، چه جایگاه مهمی در بازیگری و انتقال حس دارد که او بی نگاه هم با بازی فاخرش تا اعماق وجود مخاطب نفوذ می کرد و در نقش های عمدتا منفی اش همیشه یک قهرمان بود.
