نمایش موارد بر اساس برچسب: بازیگر

سی و یک نما – ملوین ون پیبلز، کارگردان پیشگام سینمای سیاهپوستان و پدر ماریو ون پیبلز بازیگر و کارگردان، در سن در ۸۹ سالگی از دینا رفت.

فیلم «Sweet Sweetback» یک فیلم پیشگامانه در کارنامه ملوین ون پیبلز بود. ون پیبلز تهیه کنندگی مالی این فیلم را به صورت مستقل انجام داد و راه را برای یک اکوسیستم کامل از سینمای مستقل هموار کرد. از آنجا که او نمی توانست یک کمپین بازاریابی سنتی ایجاد کند، از آلبوم موسیقی متن فیلم برای اطلاعرسانی و تبلیغات فیلم کمک گرفت. از همه مهمتر اینکه او ثابت کرد که فیلمهای فیلمسازان سیاهپوست در مورد زندگی سیاهپوستان در آمریکا می تواند تلاشی سودآور باشد و انفجار «سینمای تجاری سیاهان» در دهه 1970 را پیش بینی کند.

ماریو ون پیبلز با انتشار بیانیه ای در مجموعه کرایتریون گفت: "پدر می دانست که تصاویر سیاه اهمیت دارد. اگر یک عکس بیانگر هزار کلمه باشد، ببینید ارزش یک فیلم چقدر است؟ ما می خواهیم موفقیت خودمان را به چشم ببینیم، بنابراین باید خودمان را آزاد ببینیم. رهایی واقعی به معنای تقلید از ذهنیت استعمارگر نیست. این به معنای قدردانی از قدرت، زیبایی و ارتباط متقابل همه مردم بود."

 فیلم سینمایی « Sweet Sweetback» این هفته در جشنواره فیلم نیویورک به مناسبت پنجاهمین سالگردش نمایش داده می شود. مجموعه کرایتریون از ملوین با این تعبیر یاد کرده است: "وی در کار بی نظیری که با نوآوری بی وقفه، کنجکاوی بی حد و مرز و همدلی معنوی متمایز و همراه بود، با فیلم ها، رمان ها، نمایشنامه ها و موسیقی اش، آثاری ماندگار در چشم انداز فرهنگی بین المللی به جا گذاشت."

از جمله کسانی که به ملوین ون پیبلز ادای احترام کردند، بری جنکینز کارگردان مشهور بود که نوشت: "او از هر ثانیه فریم لعنتی حداکثر استفاده را کرد و من آخرین باری که او را دیدم مربوط به سالها پیش بود، در آن شب چهره اش کاملاً درخشان و پرتلالو بود. او مردی کاملاً زنده بود."

وارینگتون هادلین، بنیانگذار بنیاد فیلمسازان سیاه گفت: "او به عنوان پدرخوانده سینمای سیاه، الهام بخش و تاثیرگذارترین فرد برای ادامه کار هنری و نژادی در جامعه ای بود که ما در آن متولد شده ایم. او به احتمال زیاد این شور و شوق را در زندگی بعدی اش نیز ادامه می دهد."

سی و یک نما - ویلی گارسون بازیگر آمریکایی سریال های «یقه سفید» و «جنسیت و شهر» در سن ۵۷ سالگی از دنیا رفت.

سی و یک نما - امروز مرگ دلخراش گریس کلی وارد چهارمین دهه می‌شود. بازیگری که یکی از ستاره‌های آلفرد هیچکاک بود، جایزه‌ی اسکار را تصاحب کرد و در یک اقدام عجولانه ملکه‌ی مستعمره ی موناکو شد. او بازیگر به دنیا آمده بود و خیلی زود فهمید که زندگی بسته و دموکراسی خاص یک خاندان سلطنتی چیزی نیست که آرزویش را داشته است. او می‌خواست دوباره بازیگر شود، حتی با کارگردان‌هایی که روزگاری ستاره‌شان بود مکاتبه کرد اما چنین امکانی وجود نداشت و در اوج افسردگی، در یک سانحه کشته شد. تصادفی که هرگز مثل حادثه‌ی مرگ پرنسس دایانا جنجالی نشد.

سی و یک نما - جیمی لی کرتیس دختر دو ستاره‌ی بزرگ و فقید سینما، تونی کرتیس و جنت لی شیر طلای هفتاد و هشتمین دوره‌ی جشنواره فیلم ونیز را دریافت کرد.

سی و یک نما – جسد مایکل کی ویلیامز بازیگر سریال‌های «وایر» و «سوپرانوها» در آپارتمانش پیدا شد. وی ۵۴ سال سن داشت.

سی و یک نما - ژان پل بلموندو ستاره‌ی اسطوره‌ای سینمای موج نو فرانسه در سن هشتادوهشت سالگی درگذشت. بلموندو و آلن دلون دو یار دیرینه و بازیگران بی‌نظیر و یاغی سینمای فرانسه با چهره‌هایی متفاوت محسوب می‌شوند. یکی بسیار زیبا و دیگری نه چندان خوش قیافه اما موفق. در اینجا عکس‌هایی از این دو را در کنار هم و در گذر زمان می‌بینیم.

سی و یک نما - هفتاد و هشتمین جشنواره فیلم ونیز چهارشنبه با اولین نمایش جهانی فیلم "مادران موازی" ساخته پدرو آلمودوار با بازی پنه لوپه کروز و میلنا اسمیت، به همراه فرش قرمز استعدادهای برتر و سرجیو ماتارلا، رئیس جمهور ایتالیا افتتاح شد. در این مراسم جایزه شیر طلای افتخاری به روبروتو بنینی اعطا شد.

سی و یک نما - دولت چین اخیرا «ژائو وی» بازیگر مطرح و میلیاردر چینی را به دلایلی نامعلوم در فهرست سیاه قرار داده و نمایش تمامی آثار او را ، از سامانه های نمایش آنلاین مسدود کرده است.

سی و یک نما - اد اسنر برنده ۷ جایزه امی که یکی از چهره‌های مشهور تلویزیون و سینمای آمریکا بود و در برنامه‌های متعددی نقش‌آفرینی کرده بود در ۹۱ سالگی درگذشت. «اِد اسنر» که در طول دوران حرفه‌ای خود هفت بار برنده جایزه امی شده است، بیشتر برای بازی در نقش «لو گرانت» روزنامه‌نگار معروف در دو سریال «ماری تایلر مور» و «لو گرانت» و همچنین صداپیشگی در نقش آقای «فردریکسن» در انیمیشن «بالا» شناخته شده است.

سی و یک نما - از کرخه تا راین از آن فیلم هایی است که سکانس به سکانس و پلان به پلانش را از حفظیم. لااقل ما که اینچنین هستیم. سکانس های ماندگاری دارد مثل سکانس کنار راین و جمله ی معروف:" چرا من؟ چرا اینجا؟" و سکانس دیگری با بازی فوق العاده صادق صفایی در نقش بسیجی شیمیایی که می خواهد پناهنده شود: