سی و یک نما - در اوج ناکامی های تلویزیون برای ارائه‌ی سریال‌هایی که بتواند مخاطب را به خود جلب کند و در نهایت، پروژه‌ای با هزینه‌ی بالا و عوامل شناخته‌شده به نام " نون خ" به کارگردانی سعید آقاخانی تا حدودی سریالی موفق و پربیننده محسوب میشد، یک سریال "سیت‌کام" با لوکیشن محدود و بازیگران ناآشنا و عمدتا نابازیگر به یکباره گل کرد و تنها بازیگر آن یک شبه ستاره شد در حالی که سالها پیش از آن در صحنه بازیگر بود.
"بهزاد خلج" در نقش "آقای قاضی" در سریالی با همین نام و کارآکتری درست و به اندازه و بسیار باور پذیر که موجب شد تا این حضور، سکوی پرتابی شود که در جشنواره‌ی فیلم فجر اخیر بدرخشد و سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل مرد را با شایستگی تصاحب کند.
نکته‌ی جالب توجه اینکه بهزاد خلج برخلاف بیشتر بازیگرانی که از تلویزیون به سینما رفتند و مشهور و موفق شدند، دوباره با فصل دوم آقای قاضی به تلویزیون برگشت. فصل دومی که گر چه قرار بود پُر و پیمان تر باشد اما گویی مخاطب سادگی و ریتم مناسب و بی حاشیه‌ی فصل اول را بیشتر دوست داشت.
در فصل دوم آقای قاضی، بهزاد خلج با نام اصلی خودش شخصیتی دیگر را ارائه می‌دهد و لوکیشن از محدودیت درآمده و ما با زندگی خصوصی آقای قاضی نیز آشنا می‌شویم اما گویی طراحی و تعلیقی در روند قصه وجود ندارد.
سی و یک نما - بهزاد خلج را نمی‌شناختیم اما با سریال "آقای قاضی" با خودمان گفتیم: "این بازیگر تا به حال کجا بوده؟"
مسلم اینکه بوده، اما همیشه باید یک مدیومی باشد تا سکوی پرتابی شود برای دیدن توانایی‌های یک استعداد.
بهزاد خلج در سریالی ساده اما باورپذیر و جذاب و بدون بازیگر معروف، در لوکیشینی ثابت چون صحنه‌ی تئاتر (حتی ساده تر و ثابت‌تر) چنان توجه‌ها را به خود جلب کرد که امسال برای بازی در دو نقش متفاوت در دو فیلم "تمساح خونی" و "مجنون" سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل مرد را به دست آورد اما معروف شدن و بازی در سریالهای نمایش خانگی و فیلم‌های سینمایی موجب نشد تا از سکوی پرتابش یعنی تلویزیون فاصله بگیرد. تلویزیونی که میدانیم چقدر این روزها در زمینه‌ی سریال‌سازی فقیر شده است.
و حالا او را در فصل دوم سریال "آقای قاضی" با مضمون و لوکیشن‌هایی متفاوت و متعدد خواهیم دید.
سی و یک نما - مراسم اختتامیه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با معرفی برگزیدگان و اهدای سیمرغ‌های بلورین در مرکز همایش‌های برج میلاد با اجرای محمدرضا شهیدی فر برگزار شد.
سی و یک نما - یک مثلث بازیگری که آنچنان به هم چفت شده‌اند (هادی حجازی‌فر، شهاب حسینی و علیرضا کمالی) که انگار هیج راه فراری جز لذت تماشای یک سریال خوب را نداریم و در کنارش بازیگر جوانی که به درستی به این مثلث می پیوندد (مهرداد صدیقیان) و می‌گوید: "من هم هستم و قرار هم نیست کم بیاورم" و از طرفی من چه قدر خوشحالم از اینکه علیرضا کمالی این فرصت را پیدا کرده تا در "پوست شیر" ساخته‌ی جمشید محمودی از توانایی‌های خود در بازیگری دفاع کند.
سی و یک نما - وقتی خبر ساخت و پخش سریال "آقای قاضی" رسانه ای شد، یقینا در دهه ای که بیشتر سریال های تلویزیونی با حضور چهره ها و بازیگران متعدد و کارگردانان نام آشنا مایوس کننده هستند، سریالی تک لوکیشن با دکور نمایشی و رویکرد تئاترهای تلویزیونی که فقط یک بازیگر حرفه ای دارد چندان نظرمان را جلب نکرد و از بهزاد خلج در نقش قاضی نیز خاطره ی خاصی در بازیگری نداشتیم، اما " آقای قاضی" از همان قسمت اول معادلاتمان را (اگر بیننده تلویزیون بودیم) به هم ریخت.
سی و یک نما - "مرغ دریایی من" براساس نمایشنامه آنتوان چخوف روایت رنج و یاس از روزمرگی ، قصه ی عشق‌های ناکام و شکست خورده، عشق‌های پرملال کهنه و عشق‌های یک سوی و مصیبت بار...، داستان عشق ...خیانت و .... به قلم و کارگردانی کیومرث مرادی و با حضور شبنم مقدمی(آرکادینا) و زهرا بهروزمنش (نینا) و امیر حسین فتحی (ترپلف) که بی نظیرند؛ این شب ها روی صحنه می رود.
