نمایش موارد بر اساس برچسب: بهترین فیلم

سی و یک نما - بر اساس نظرسنجی از 87 منتقد، فیلم مستقل «همه‌چیز همه‌جا ناگهان» با 34 رای بهترین فیلم امسال تا اکنون شد.

سی و یک نما - فصل آینده جشنواره پاییزی متعلق به الخاندرو گونزالس ایناریتو خواهد بود.

سی و یک نما – فیلم سینمایی «همه‌چیز همه‌جا ناگهان» (Everything Everywhere All at Once) در ژانر کمدی و اکشن محصول آمریکا به نویسندگی و کارگردانی دانیل کوان و دانیل شاینرت است که داستان زندگی یک زن سالخورده را به تصویر می کشد که با ماجراهایی درهم پیچیده سعی دارد دنیا را نجات دهد. این فیلم در گیشه فروش خوبی داشته و نوید یک رقیب جدی برای بهترین فیلم اسکار پیش رو است.

سی و یک نما - فیلم «تاپ گان: ماوریک» اثر تام کروز پس از اولین نمایشش، نقدهای مثبتی را به خود اختصاص داد.

سی و یک نما - انجمن منتقدان هالیوود پنجمین جوایز سالانه خود را روز دوشنبه به صورت حضوری در آوالون هالیوود در لس آنجلس، کالیفرنیا برگزار کرد.

سی و یک نما – نیم قرن از ساخت و پخش فیلم «پدرخوانده» محصول 1972 به کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا، یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینما گذشته و هنوز فیلم سرزنده و تاثیرگذار و دیدنی است. پارامونت پیکچرز برای جشن پنجاه سالگی «پدرخوانده»، خبر از اکران محدود و با کیفیت فیلم داده است.

سی و یک نما - «ماشین مرا بران» برنده بهترین فیلم از انجمن ملی منتقدان فیلم شد و همچنان به دریافت جایزه از گروه‌های منتقد ادامه می‌دهد. این انجمن روز شنبه برگزیدگان خود را اعلام کرد.

عادل متکلمی آذر / سی و یک نما – در درام ژاپنی «ماشین مرا بران» (Drive My Car) به کارگردانی ریوسوکی هاماگوچی، شخصیتی که دوست داشتنی و قابل اعتماد نیست، مستقیماً به دوربین نگاه می‌کند. او در صندلی عقب ماشینی کم نور نشسته و چشمان پر از احساسش می درخشد، و با کسی صحبت می کند که تماشاگر به او بسیار اهمیت می دهد. اما دوربین این مرد را در مرکز نگه داشته و تماشاگر را مجبور می کند به او خیره شده و صدای او را بشنود. هنگامی که شخصیت ها پرده چهارم حواس را می شکنند، اثر می تواند کمیک، انحرافی یا توطئه آمیز به نظر برسد. با این حال، این سکانس ما را به یک شوک همدلانه دعوت می کند، و اینچنین است که تماشاگر، حسی که پرده نازک حایل بین ما و دیگران را بر می اندازد و انسانیت شخصیت ها را بر ملا می کند را احساس می‌کند.

سی و یک نما - در زمانه ای که تعهد نسبت به والدین و خانواده ای متعارف هم برای فرزندان چندان ضروری به نظر نمی رسد، دیدن فیلمی با محوریت دختری هفده ساله و تنها عضو شنوا از خانواده ی ناشنوایش که وقتی با موقعیت مناسب برای آینده ای رویایی قرار میگیرد، دچار تردید در انتخاب می شود، اتفاق خوبی است تا در یک فیلم با انسانیت و تعهد و عاطفه آشنا شویم و فضایی متفاوت از عمده ی فیلم های مملو از خشونت و بی بهره از لطافت را حس کنیم و لذت ببریم . فیلم "کودا"چنین فیلمی است.

سی و یک نما - بسیاری از نویسندگان توسط طرفداران خودشان ستایش می شوند - پل توماس اندرسون، برادران کوئن، آلتمن، کوبریک، اسکورسیزی... این فهرست را همچنان می توان ادامه دارد. بزرگترین فضیلت این استادان سینما این است که آنها به هیچ سبکی وابسته نیستند بلکه به عظمت خودشان وابسته هستند. وس اندرسون نیز مردی با ویژگی‌های بسیار است، اما نه خاص. به یک معنا، تماشای یکی از فیلم های او مانند سفارش غذای مورد علاقه تان در یک رستوران است. شما با دیدن هر اثری از او در اعماق وجودتان، تصور می‌کنید باید چیزهای بهتری در منو وجود داشت، اما حداقل می‌دانید که چه چیزی را انتخاب کرده اید و از انتخاب خودتان نیز پشیمان نخواهید شد.