هما گویا(سی و یک نما) – تا دو دهه پیش درایران و حتی در بیشتر کشورهای جهان ارتباط میان ورزشکاران حرفه ای و سلبریتی های هنری در حد یک رفاقت و سلام و علیک بود که کم کم شکل و رنگ دیگری به خود گرفت. بازیکن های تیم های ورزش گروهی به خصوص فوتبال که معمولا از زمین خاکی و گل کوچیک شروع می کنند، افراد معمولی و عمدتا از قشر پایین و یا متوسط جامعه بودند که ارتباط با ستاره های سینما را یک رویا می دانستند که بعد ازمعروف شدن این رویا به حقیقت نزدیک میشد.
سی و یک نما * - "بعد از هرگز" اولین نمایش نامه ای است که از من در سال هشتاد وسه منتشر شده است. البته بعد از کتابِ" آینه ی جی. دی. سلینجر" که پایان نامه ی تحصیلی ام بود که پرداختِ دراماتیکِ داستان های جی.دی.سلینجر است و به تشویق استادم آقای اصغر عبداللهی منتشر شده بود.
سی و یک نما – فیلم معمایی – جنایی "تنها در روی زمین" گر چه از نظر منتقدین جایگاه خاصی نداشت و رتبه ای بیشتر از سه ستاره از پنج ستاره را به خود اختصاص نداد اما در میان مخاطبین سینما رتبه بهتری را کسب کرد و مورد پسند سینما رو ها قرار گرفت که معمولا فیلم های مهیج این شانس را دارند تا توجه ها را به خود جلب کنند چرا که این ژانرسینمایی یکی از شاخصه های مهم فیلم یعنی سرگرمی و کنجکاوی را به همراه دارد.
سی و یک نما - سازندگان فیلم سینمایی «به وقت خماری» با قطعی شدن زمان اکران، از لوگو و اولین پوستر رسمی این فیلم رونمایی کردند.
سی و یک نما - مسابقات تیم ملی فوتبال ایران و همچنین ۳ بازی مهم دیگر در سالن‌های سینما های کشور پخش می شود و این تنها استادیوم فوتبالی است که مردان و زنان همراه خانواده می توانند در هیجان تماشای یک بازی فوتبال شریک باشند اما گفتنی است که هنوز مجوز رسمی نیروی انتظامی صادر نشده است.
نیما حسنی نسب* - جام جهانی ۸۲ در خاطرهء کودکی ما فقط تصویر محوی از بازی آلمان-ایتالیا و طنین اسامی گوش نواز و شادیهای رمانتیکِ بعد از گل فینال پائولو روسی، ﻣﺎﺭﮐﻮ ﺗﺎﺭﺩﻟﯽ ﻭ ﺁﻟﺴﺎﻧﺪﺭﻭ ﺁﻟﺘﻮﺑﻠﯽ بود
سی و یک نما - ویژه‌برنامه جام جهانی شبکه سه سیما که توسط عادل فروسی‌پور و تیم برنامه «نود» تدارک دیده شده است، از ۲۱ خرداد ماه هر شب روی آنتن خواهد رفت. این برنامه شامل آیتم‌های مختلفی است که در بخشی به معرفی کشورهای حاضر در این رویداد بزرگ ورزشی می‌پردازد.
سی و یک نما - "این فیلمی خانوادگی نیست" به عنوان آخرین فیلم آکرمن مستندی درباره مادر ناتوان و سالخورده اش است که حالا بعد از مرگ ناگهانی شانتال آکرمن، دیگر فقط با اثری روبرو نیستیم که در آن آکرمن ترس از مرگ مادر و فراموشی خاطراتش را با ثبت ساده ترین و کوچک ترین رفتارهای روزمره او به نمایش می گذارد، بلکه به نظر می رسد آکرمن به واسطه نزدیک شدن به مادری در آستانه مرگ، کلنجارهای شخصی اش پیرامون مرگ خود را نیز بیان می کند. ظاهرا آکرمن بعد از مرگ مادرش دچار افسردگی شدید بوده است.
