کاراکتر ابی در «كندو» با بازی تحسین‌برانگیز بهروز وثوقی از تاثیرگذارترین و بهترین شخصیت‌های جریان سینمای خیابانی در زمان خودش در کمال تعجب هیچ واکنش و توجهی برنینگیخت. ابی هم یكی از همان آدم‌های حاشیه‌ای به آخرخط رسیده بود كه ناچار می‌شد به خاطر باخت در یك شرط‌بندی پوچ و انتحاری و نمادین در هفت كافه‌ی تهران غذا و عرق مجانی بخورد. ابی تمام ویژگی‌های تیپیك این شخصیت‌ها را به‌خوبی در خود جمع كرده است؛ لمپنیسم، فقر، ناامیدی، تنهایی، بی‌هدفی، عصیان کور، خشونت، حركت به سوی مرگ خودخواسته‌ی تدریجی، و سادومازوخیسم منحصربه فردی كه کیفیت و لحن و مود آن در «کندو» باعث تشخص و تمایزش از آدم‌های این‌جور فیلم‌هاست. «كندو» مایه‌ی عبور از هفت‌خوان و مفاهیم فرامتنی و بار معنایی این عدد را در فرهنگ و عرفان ایرانی چنان پرده‌پوش و بی‌تاكید تصویر می‌كند كه هر روز بر اعتبار و ارزش فیلم اضافه می‌شود، آن‌هم در شرایطی كه بازبینی و قضاوت فارغ از زمان و مكان، اغلب به سود فیلم‌های ایرانی آن سال‌ها تمام نشده است.
سی و یک نما - حمید مجتهدی مستندساز و تصویربردار پیشکسوت سینمای ایران یکم تیر ١۴٠٠ درگذشت. وی سازنده مستند «ایران» بود که در طول ۲۰ سال آثار تاریخی، ملی و مذهبی کشورمان را در این مستند ثبت کرده است.
هما گویا / سی و یک نما - با نگاهی به سینمای دو دهه‌ی اخیر، می‌توان به جرات ادعا کرد که فیلمسازی چون «فریدون گله» در دهه‌ی پنجاه، فیلم‌هایی ساخته که می‌توان گفت شریف‌تر، جسورانه‌تر و دغدغه‌مند‌تر از بسیاری از آثاری است که در این سال‌ها مورد تشویق و تحسین منتقدان روشنفکر قرار گرفته است.
سی و یک نما- "فریدون گُله" کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی از سینماگران مطرح ایران در اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه شمسی بود و بسیاری فیلم کَندو ساختهٔ مطرح او را آغازگر نوعی تازه از سینمای اجتماعی ایران می‌دانند.
