نمایش موارد بر اساس برچسب: جشنواره فیلم فجر

سی و یک نما - با تصمیم رئیس سازمان سینمایی جشنواره‌های ملی و جهانی فیلم فجر از سال آینده (۱۴۰۱) به‌صورت یکپارچه و واحد برگزار می‌شوند.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - تولید فیلم «پریسان» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی کامبیز بابایی در حال حاضر به مرز ۷۰ درصد رسیده و گروه در مناطق مختلف تهران مشغول فیلمبرداری هستند.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - مهلت ثبت‌نام و تحویل نسخه فیزیکی آثار سینمایی به سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر تمدید شد.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - موسسه «هنروتجربه» در بیانیه‌ای نسبت به جایگاه سیمرغ «هنروتجربه» در جشنواره ملی فیلم فجر واکنش نشان داده و بر لزوم برگزاری جشنواره‌ای مستقل برای جریان سینمای هنری و تجربی تاکید کرد.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - مراسم اختتامیه سی و نهمین جشنواره فیلم فجر امروز چهارشنبه‌ ۲۲ بهمن بدون حضور اصحاب رسانه در سالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما_ نامزدهای سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در بخش «سودای سیمرغ» معرفی شدند.

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - نکته اول: اجرای مراسم و انتقال سوال مکتوب یک خبرنگار واجد شرایط!! برای حضور در سینمای رسانه ی جشنواره فجر سی و نهم یقینا تخصص می خواهد. تخصصی که سال گذشته، منصور ضابطیان و فرزاد حسنی در آن تبحر داشتند. این دو نفر که بهترین مجریان نشست خبری جشنواره بودند و امسال حدف شدند یا نیامدند.

نکته دوم: خانم آزیتا حاجیان به یک سوال بی انصافانه و توهینی بی دلیل ( اابته که پژمان جمشیدی برعکس فیلم شیشلیک در این فیلم ضعیف است) در نشست خبری فیلم "خط فرضی" اعتراض می کند، عده ای در سالن برای محکوم کردن این سوال کف می زنند، پژمان جمشیدی از بی انگیزگی خود نسبت به زندگی می گوید، اما حتما باید برخورد سختگیرانه تری میشد بخصوص از جانب روابط عمومی جشنواره.

نکته سوم: این اولین بار نبود که در جشنواره فیلم فجر به پژمان جمشیدی توهین می شد. اتفاقی که سه سال پیش هم افتاده بود و این اولین بار هم نبود که همین خبرنگار نشستی را به جنجال می کشید اما این بار فرق داشت. این بار به نوعی پژمان جمشیدی یک صاحب عزا بود که حرمت داشت. یک بازیکن فوتبال که رفقایش در عرض یک هفته دو یار کفش هایشان را بی موقع آویزان کرده و با زندگی خداحافظی کرده و رفته بودند.

خبرگزاری مهر در این باره نوشت:

دیروز در حین برگزاری نشست رسانه‌ای فیلم «خط فرضی»، پژمان جمشیدی خطاب سوال فردی قرار گرفت که او را متهم به «تلاش برای دیده شدن به هر قیمت» کرد و فراتر از آن ورودش به عرصه بازیگری را محصول حضور در پارتی‌های شبانه دانست! طرح این پرسش غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی آن هم در فضای نشست رسانه‌ای جشنواره با واکنش محمود گبرلو مجری نشست هم مواجه شد اما جنبه مهم‌تر ماجرا کیفیت مواجهه پژمان جمشیدی با این پرسش بود.

جمشیدی که به‌وضوح همچنان از درگذشت دو دوست قدیمی خود مهرداد میناوند و علی انصاریان متأثر بود، در واکنش به این پرسش خاطره‌ای را مطرح کرد، او از خوشحالی‌اش از خواندن مطلبی مثبت درباره بازیگری‌اش گفت و اینکه بلافاصله بعد از همین خبر بود که خبر تلخ درگذشت علی انصاریان مخابره شد. جمشیدی همچون یک هنرمند حرفه‌ای در مقابل این بی‌انصافی محرز، ترجیح داد از احوالات خود بگوید و اینکه اساساً زندگی این اندازه هم برایش اهمیت ندارد که بخواهد برای دیده شدن در آن کاری انجام دهد.

هرچند واکنش جمعی اصحاب رسانه با تشویق‌های اعتراضی نسبت به پرسش مطرح‌شده نشان داد این جنس «بی‌انصافی‌ها» (که آزیتا حاجیان بازیگر پیشکسوت حاضر در نشست به‌حق نسبت به آن گلایه کرد) را نمی‌توان به جامعه رسانه تعمیم داد اما ای‌کاش محل طرح مباحثی از این دست، جایی غیر از ویترین رسمی اصحاب رسانه در مهمترین رویداد سینمایی کشور می‌بود.

پژمان جمشیدی امروز یکی از بازیگران مسلم و توانمند سینمای ایران است؛ بازیگری که تنها به استناد دو نقش‌آفرینی متفاوتش در دو فیلم حاضر در جشنواره همین امسال، می‌توان ظرفیت ویژه‌اش برای حضور موثر در ژانرهای متنوع را مورد تأیید قرار داد و به آینده‌اش در این حرفه امیدوار بود

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - علیرضا وهاب‌زاده مشاور وزیر بهداشت در واکنش به اظهارات مشمئزکننده بهروز افخمی که منتقد ماسک و تعطیلی مدارس شده بود و از برپایی جشنواره فیلم فجر دفاع کرده و بدون ماسک در جشنواره حضور یافته بود، بیان داشت:

منتشرشده در سینمای ایران

سی و یک نما - اسامی نامزدهای سه بخش مسابقه تبلیغات سینمای ایران سی و نهمین جشنواره فیلم فجر معرفی شد.

منتشرشده در سینمای ایران

محمدرضا خالقی زاده* - نمی دانم تا به حال پس از پایان یک فیلم نگران آدمهایش بوده اید یا نه!؟ من اما چند باری بوده ام. آخرین بار قصر شیرین بود. چشمهای بی پناه آن دو کودک مادر از دست داده تا روزها همراهم بودند. معتقدم آدمها از مرگ مادر یتیم می شوند نه پدر. قبل ترش هم بود. دلم یک هفته ای پیش مادر "الی" درباره الی بود، آدمی که در فیلم ابدا دیده نمیشد و بعدترش هم چند روزی نگران "حجت و راضیه" جدایی نادر از سیمین بودم.

منتشرشده در سینمای ایران
صفحه21 از35