سی و یک نما – یونسکو هشتم مارس را به عنوان روز جهانی زن معرفی کرده است. با گذشت زمان بازیگران زن جایگاه مهمی در صنعت فیلم جهانی پیدا کردند. سهم و استعداد آنها جایگزین‌ناپذیر است. از بازیگران افسانه‌ای مانند مریل استریپ، آدری هپبورن و جولی اندروز گرفته تا آنجلینا جولی، کیت وینسلت، اما استون و دیگران، زنان نقش‌هایی را به تصویر کشیده‌اند که در پرده بزرگ سینما جاودانه شده‌اند. به همین بهانه ده فیلم برتری که در آن زنان حضور پررنگی دارند را انتخاب کرده‌ایم.
سی و یک نما – تا چند هفته دیگر وودی آلن آخرین و پنجاهمین فیلمش را در پاریس فیلمبرداری خواهد کرد. خبری از بازیگران این فیلم در دست نیست، ولی به احتمال زیاد ایزابل هوپر یکی از آنهاست.
سی و یک نما - وودی آلن در مصاحبه ای با الک بالدوین تایید کرد که درام تاریک جدیدش را در پاییز امسال در پاریس فیلمبرداری می کند.
سی و یک نما - در سینما زمانی بود که فیلم های جنایی، به ویژه فیلم های مافیایی و گانگستری، بیشتر از الان ساخته می شد. امروزه، شما فقط مافیای روسیه را به عنوان یک شرور در فیلمها می بینید. اما در آن روزها، شاهد کمدی هایی بودیم که سعی داشتند دنیای مافیایی و گانگستری را مسخره کنند.
سی و یک نما - والتر برنشتاین فیلمنامه نویس و تهیه کننده نامزد اسکار، که با نوشتن متن های مستعار برای تلویزیون از دوران فهرست سیاه هالیوود جان سالم به در برده بود و بعدا فیلم هایی از جمله "وضعیت رفع خطر" ، "جبهه" و "سوء تفاهم" را نوشته بود، در ۱۰۱ سالگی درگذشت.
سی و یک نما - یکی از دهه های تکرار نشدنی هالیوود دوران طلایی سال های ۷۰ تا ۸۰ میلادی است. فیلم هایی ضد جنگ، ضد مافیا و ضد فسادهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بود. دورانی که در آن فیلم های تخیلی نیز شکل تازه ای گرفت و به اوج خود رسید.
سمیه مصطفایی (سی و یک نما) -با شدت گرفتن بحث ها درباره هشتگ من هم همینطور (MeToo) در هالیوود چهره های بیشتری از وودی آلن کناره گیری می کنند. ماجرا به بیست و پنج سال پیش و ادعاهای دخترخوانده وودی آلن، دیلن فارو باز می گردد که چندی پیش با مصاحبه های جنجالی دیلن با رسانه های مختلف بار دیگر بر سر زبانها افتاد.
با شدت گرفتن اعتراضات جنبش «Time’s Up» دو بازیگر فیلمهای آلن دستمزدشان را به صندوق حمایت از زنان در برابر آزار جنسی اهداء کردند. پس از آن موضع گیری ها بر علیه وودی آلن شدت بیشتری گرفت که با هجمه رسانه های اجتماعی بر علیه این کارگردان کهنه کار همراه شد.
اما کیت بلانشت در مصاحبه ای که با کریستین امانپور داشت راه خود را تلویحا از این خیل عظیم مخالفان جدا کرد. او که در فیلم "جاسمین غمگین" با آلن همکاری داشته است در مصاحبه با امانپور عنوان کرد که شبکه های اجتماعی (جایی که این هشتک و جنبش مرتبط با آن در آنجا شکل گرفت) «قاضی اعمال وودی آلن نیستند.» دیلن فارو در ادعاهای خود تلاش کرد بسیاری از خبرنگاران همچون کریستین امانپور را با خود همراه کند.
امانپور از بلانشت پرسید که «چطور می توانی هم طرفدار هشتک من هم همینطور و جنبش های مرتبط با آن باشی و در عین حال سکوت کنی و در کنار وودی آلن بایستی؟» او همینطور از بلانشت پرسید که آیا حاضر است در فیلم دیگری با آلن همکاری کند یا نه؟ بلانشت در جواب گفت: «من فکر نمی کنم آنطور که شما می گویید سکوت اختیار کرده باشم. زمانی که با آلن کار می کردم هیچ چیزی درمورد اتهاماتی که به او زده شده بود نمی دانستم و زمانی که فیلم پخش شد این اتهامات مطرح شد. در آن زمان من گفتم که این موقعیتی دردناک و پیچیده برای یک خانواده است و امیدوار بودم که بتوانند از پس حل کردن آن بر بیایند. اگر قرار باشد که این اتهامات دوباره مورد بررسی قرار بگیرند از نظر من باید از طریق مراجع قانونی این اتفاق بیفتد. من عمیقا به سیستم عدالت و اقدامات قانونی باور دارم. اگر قرار باشد این پرونده دوباره باز شود من کاملا از آن حمایت می کنم. درست است که آگاهی بخشی شبکه های اجتماعی بسیار خوب است اما این رسانه ها قاضی یا داور اعمال کسی نیستند. بلانشت در ادامه عنوان کرد که اقدام از طریق مراجع قانونی به نفع نسل آینده و قربانیان احتمالی بعدی است: «من فکر می کنم موضوعاتی از این دست باید در دادگاهها مورد بررسی قرار گیرند به این ترتیب اگر اتفاقی افتاده باشد شخص خاطی و متجاوز به سزای اعمالش می رسد. بنابراین کسانی که در این صنعت پرزرق و برق هم نیستند می توانند از این محاسن اقدامات قانونی بهره مند شوند.»
لازم به ذکر است که وودی آلن در پاسخ به مطرح شدن دوباره ماجرای دیلن فارو متنی را در CBS به انتشار رساند:
«زمانی که این ادعا برای اولین بار 25 سال پیش مطرح شد توسط کلینیک سوءاستفاده جنسی از کودکان بیمارستان Yale-New Haven و همچنین بنیاد رفاه کودکان ایالت نیویورک بطور کامل مورد بررسی قرار گرفت. آنها این بررسی ها را ظرف چند ماه و بصورت مستقل انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که هیچگونه آزار و اذیتی اتفاق نیفتاده است. آنها دریافتند که در اصل کودکی بسیار حساس با تحریک مادری عصبانی از جدایی پر تنش داستانی را تعریف کرده است. برادر بزرگتر دیلن شاهد بود که چگونه مادرش بنحو خستگی ناپذیری به دیلن یاد می داد که چه بگوید و تلاش می کرد به او بقبولاند پدرش مردی منحرف و خطرناک است.»
دیلن فارو از بلانشت ( و چند بازیگر زن دیگر) به منزله تناقض آشکار میان حمایت از جنبش «Time’s Up» و حمایت از وودی آلن نام برده است.
منبع: Deadline
سی و یک نما- برخلاف قدیم که دریغ خوردن برای گذشته نوعی بیماری تلقی می‌شد، ظاهراً امروز اغلب معتقدند این احساس نتایج بسیار مثبتی برای فرد به همراه دارد، با ایجاد ارتباط بین گذشته و حال به زندگی معنی می‌بخشد و احساسی هیجان آور به دنبال دارد. هر انگیزشی از طریق حواس چندگانه می‌تواند ما را به جایی برگرداند که خاطره‌ای از آن داریم، در دنیای سینما نیز با توسل به حس بینایی، فیلم های در ذهن ما حالت نوستالژیک به خود گرفته اند، فیلم هایی که می توانند با صحنه های به یادماندنی توانسته اند حضور خود را در زندگی کنونی ما تداوم بخشند. در این لیست سعی کرده ایم ده فیلمی را که بیشتر به موضوع نوستالژیک پرداخته اند را با هم مرور کنیم.
عادل متکلمی آذر (سی و یک نما) – وودی آلن در کافه سوسایتی به گذشته مورد علاقه اش برگشته و فاتحانه از این نبرد بیرون آمده است، اما این بار به جای مناظر نفس گیر و نوستالژیک پاریس، رم، لندن، بارسلون به سراغ هالیوودی رفته که همیشه سعی داشت از آنجا دوری کند چرا که آنجا آزارش می داده و هیچوقت از آن خودش نمی دانسته، ولی این بار جرات به خرج داده و تابوی ترس از هالیوود را شکسته است. کافه سوسایتی رمانتیک، تلخ و شیرین و به گونه ای دیوانه وار کمیک از آب در آمده است. همه چیز هالیوود را افشا می کند و برای پیدا کردن واقعیت درونی اش لایه های تزیینی اش را کنار می زند و فیلمی با نشاط و راضی کننده بیرون می آید.
سی و یک نما- وودی آلن با همکاری شرکت آمازون استودیوز سریال "بحران در شش صحنه" (Crisis in Six Scenes) را که خیلی‌ها منتظر دیدن آن هستند، آماده پخش کرده است.
