پویه حسینی (سی و یک نما)- در این گفتگو با این عناوین مهمان کلام مسعود بهبهانی نیا، نویسنده ی مجموعه ی تلویزیونی "کیمیا" هستید: ریسکی به نام "کیمیا" - سریال چند فصلی یا یک مجموعه؟ - نقش محوری زن - اسم شخصیت های زن و نام سریال ها - تماشاگر محترم، قواعد بازی را می دانید؟ - تیم نویسندگی زیر سایه ی آدم های بزرگ - آخرین کار در اوج - سخن پایانی.

سی و یک نما – اختتامیه سی‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران شامگاه 27 مهرماه با حضور پرشور فیلم‌سازان سینمای کوتاه و نیز تعدادی از مدیران سازمان سینمایی در تالار وحدت برپا شد؛ در این گزارش گوشه ای از تصاویر این جشنواره را می بینید.

پویه حسینی (سی و یک نما) - در این گزارش با "محمد کارت"، کارگردان مستند خون مردگی و برنده ی جایزه ی بهترین فیلم از نگاه تماشاگران همراه هستید و مطلبی درباره این فیلم مستند می خوانید.

پویه حسینی (سی و یک نما) - در این مطلب همراه با سه هنرمند در جشنواره ی بین المللی فیلم کوتاه تهران مهمان سی و یک نما هستید: "امیر شهاب رضویان"، "شهرام مکری" و "هومن بهمنش"، سه تن از اعضاء هیئت داوران بخش مسابقه ی سینمای ایران. همچنین آرای هیات داوران و اسامی برگزیدگان این جشنواره را بخوانید.

پویه حسینی (سی و یک نما ) – تیتر مطلب من: "“Kia…” vs. “…kia”"، {کیا(رستمی) علیه (حاتمی)کیا}، اما فکر می کنم پرداختن  به "چه گفته شده" تا این که "چه کسی آن را گفته" مناسب تر است. اما او، "او" در پی کدام یک بود؟ فقط طرح گفته هایش یا این که تا همیشه گفته شود که "او" چنین گفته؟ آیا او گفت تا جلب توجه کند؟ مانند خیلی ها که از آرتیست های هالیوودی فقط این را یاد گرفته اند که با سخن یا رفتاری جنجالی "دیده" شوند؟ به قطع یقین می توان گفت خیر، چرا که او آن قدر شناخته شده است که به چنین دیده شدنی نیاز ندارد. پس دلیلش چه می توانست باشد؟ دل پُرش؟ ...

پویه حسینی (سی و یک نما) - سینمای ضد جنگ یا دفاع مقدس؟ یا شاید نامی دیگر؟ سینمای بویِ باروت؟ او این طور می گوید: "حرف نسل انقلاب باروتیه." کدام نام با هشت سالی که عمری می مانست می آید؟ شاید اصلا این که این روزها که هفته ی دفاع مقدس می خوانندش،  در "هفت" یا هر کجای سرزمینمان چه می نامیم مسأله نباشد. مسأله سینماگرانی هستند نظیر او که میدان پوشیده از مینِ سینما را هنوز خالی نکرده اند. ابراهیم حاتمی کیا را می توان در رأسِ به قولِ خودش قبیله ای دانست که کماکان برخلاف خیلی از هم قبیله ای های سابقش در قبیله اش مانده و فرزند زمان خود نیز است. "هفت"ِ بیست و نهم شهریور ماه یک هزار و سیصد و نود سه خورشیدی میزبان او بود. بنابر اقتضا گزیده ای از گپ و گفت این کارگردان عرصه ی جنگ با سردبیر و مجری "هفت" را به مرور می نشینیم.

پویه حسینی(سی و یک نما) - "بیاموزیم همزبانی را، زبان عشق و مهربانی را، چه گربه باشیم چه بچه ی موش، خواهان مهریم و گرمای آغوش، گرمای آغوش..."

پویه حسینی (سی و یک نما ) – بیست و یک شهریور به دنیای من آمدی، به دنیای من ایران. تولدت مبارک! می دانم دلت گرفته از این تعدد دوستانی که وقتی به تو نیاز دارند یادت می کنند. می دانم تو هم از مهربانی های دروغین دلت گرفته. می دانم می دانی خیلی ها تو را به خاطر منافعشان می خواهند نه به خاطر خودت. دوست من... نمی گویم دوست "خوب" من، چون معتقدم تمامی صفات "خوب" در واژه ی "دوست" نهفته است. امیدوارم همیشگی باشی دوست من، سینما.

پویه حسینی (سی و یک نما ) – و باز یک "هفت" دوستداشتنی دیگر. از یک هفته پیش از چهاردهم شهریور ماه یک هزار و سیصد و نود و سه می دانستم او می آید. می آید و غریبانه رفتن "بزرگ" را در "غریبانه" اش برایم زنده می کند. حتی با یادش هم اشک در چشمانم حلقه می زند. این حس چیزی جز سخن زیبای خودش معنی نمی دهد مبنی بر این که "هنرپیشه ای که خوب بازی می کند خوشگل جلوه می کند، و این را مردم تعیین می کنند نه تعدادِ نقش ها."

پویه حسینی (سی و یک نما) –  یکی از جذابیت های سریال ها و فیلم های عمدتاً طنز "تکیه کلام" است و ماندگاری بسیاری از سریال ها وام دار "تکیه کلام" شخصیت های آن ها است. مخاطبین سریال ماندگار"دائی جان ناپلئون" هیچ گاه تکیه کلام مرحوم پرویز فنی زاده از یادشان نخواهد رفت، "دروغ چرا؟ تا قبر آ... آ... آ..."، یا "بازم مدرسم دیر شد...حالا چیکار کنم" اکبر عبدی.