کاراکتر ابی در «كندو» با بازی تحسین‌برانگیز بهروز وثوقی از تاثیرگذارترین و بهترین شخصیت‌های جریان سینمای خیابانی در زمان خودش در کمال تعجب هیچ واکنش و توجهی برنینگیخت. ابی هم یكی از همان آدم‌های حاشیه‌ای به آخرخط رسیده بود كه ناچار می‌شد به خاطر باخت در یك شرط‌بندی پوچ و انتحاری و نمادین در هفت كافه‌ی تهران غذا و عرق مجانی بخورد. ابی تمام ویژگی‌های تیپیك این شخصیت‌ها را به‌خوبی در خود جمع كرده است؛ لمپنیسم، فقر، ناامیدی، تنهایی، بی‌هدفی، عصیان کور، خشونت، حركت به سوی مرگ خودخواسته‌ی تدریجی، و سادومازوخیسم منحصربه فردی كه کیفیت و لحن و مود آن در «کندو» باعث تشخص و تمایزش از آدم‌های این‌جور فیلم‌هاست. «كندو» مایه‌ی عبور از هفت‌خوان و مفاهیم فرامتنی و بار معنایی این عدد را در فرهنگ و عرفان ایرانی چنان پرده‌پوش و بی‌تاكید تصویر می‌كند كه هر روز بر اعتبار و ارزش فیلم اضافه می‌شود، آن‌هم در شرایطی كه بازبینی و قضاوت فارغ از زمان و مكان، اغلب به سود فیلم‌های ایرانی آن سال‌ها تمام نشده است.
سی و یک نما - مراسم اکران خصوصی فیلم سینمایی «بندر بند» ساخته منیژه حکمت عصر روز گذشته 5 آذرماه با حضور جمعی از چهره‌های فرهنگی، هنری، دانشگاهی و عوامل فیلم برگزار شد.
سی و یک نما - از سر کنجکاوی و به قصد رصد کردنِ وضعیت اسف‌بارِ سینما و سرگرمی‌سازی در ایران، قسمت اول سریال‌های مهران مدیری و رامبد جوان را دیدم و حس و حال عجیبی را تجربه کردم.
نیما حسنی نسب* _این «قاتل و وحشی» با هر معیاری از مهم‌ترین دستاوردهای سینمای ایران در دهه نود است که در سال پایانی یک دهه پر آشوب و در بدترین شرایط فکری و کیفی سینمای ما ظاهر شده تا روایت سینماییِ دقیقی از جنون و تباهی باشد.
سی و یک نما - در چند روز اخیر و پس از رونمایی غیرقانونی از " همه می دانند" در فضای مجازی، به نظر می رسد فیلم جدید اصغر فرهادی با بازی سوپراستارهایش، چندان نظر منتقدان ایرانی سینما و طرفداران حرفه ای موج نوی سینمای وی را راضی نکرده است. در این میان یکی از اولین نقدهایی که در واکنش به تماشای " همه می دانتد" منتشر شده به نیما حسنی نسب منتقد سینما تعلق دارد.
هر بار که تیم ملی در جام جهانی وارد زمین شد، یاد "بیلیاردباز" افتادم. وقتی ادی تُنددست همراه چارلی وارد سالن بیلیارد ایمز شد و ادی با حسی غریب از لذت و ترس گفت "من این‌جا برنده می‌شم... برای هر کاری یه بار اولی هست."
ناکامیِ تلخِ طارمی در سه موقعیتِ رویایی در سه بازی جام جهانی برایم در حُکمِ تحقق فانتزیِ «عدالت و عقوبت» بود. انگار نمی‌شود، انگار نباید، انگار پاک‌شدن و پاک‌کردن و بازگشتن از خطا ساده نیست...
نیما حسنی نسب* - جام جهانی ۸۲ در خاطرهء کودکی ما فقط تصویر محوی از بازی آلمان-ایتالیا و طنین اسامی گوش نواز و شادیهای رمانتیکِ بعد از گل فینال پائولو روسی، ﻣﺎﺭﮐﻮ ﺗﺎﺭﺩﻟﯽ ﻭ ﺁﻟﺴﺎﻧﺪﺭﻭ ﺁﻟﺘﻮﺑﻠﯽ بود
سی و یک نما -نیما حسنی نسب روزنامه نگار و منتقد سینما که نقد شبانه وی در ویژه برنامه های سی و ششمین جشنواره فیلم فجر شبکه دو سیما با اجرای حامد عنقا بینندگان خاص خودش را داشت، با انتقاد از فیلم" بهوقت شام "مورد اعتراض جدی ابراهیم حاتمی کیا قرار گرفت تا جایی که این منتقد صاحب نظر را نیز مثل خیلی از منتقدین خوب و انگشت شماردیگر، کمتر در رسانه ملی می بینیم. اما او همچنان به نقدهای جنجالی اش ادامه می دهد...
سی و یک نما - دیر آمد و زود رفت؛ مهاجرت و ماجراهای وحشتناک و دردناکش بیشتر رمق و توش و توانش را گرفته بود، اما جلوی دوربین که رسید با جادوی سینما انگار دوباره جان گرفت.
