نمایش موارد بر اساس برچسب: هما گویا

سی و یک نما - بالاخره دبیر جشنواره فیلم فجر با اصرار اهالی رسانه و عوامل فیلم "شهسوار" قانع شد که نمی‌شود از بازی حساس ایران و ژاپن در جام ملت‌های آسیا گذشت و به این ترتیب مسابقه فوتبال؛ سینمایی شد.

سی و یک نما - در یک روز برفی، دومین روز از جشنواره فیلم فجر، نخستین فیلمی که نمایش داده شد، "تمساح خونی" نخستین ساخته‌ی جواد عزتی بود که به نحوی موجب شد تا کسالت روز گذشته‌ی جشنواره برطرف شود.

(البته فیلم "ظاهر" ساخته‌ی حسین عامری که آخرین فیلم اکران شب گدشته بود، به دلیل عدم رضایت از سه فیلم قبلی مورد قضاوت سختی قرار گرفت وگرنه فیلم قابل قبولی بود که بازی‌های خوبی داشت).

سی و یک نما - اگر نام "شهره لرستانی" را در گوگل جستجو کنید، روی " مازیار لرستانی" سوییچ می‌شود. موجب تاسف بیشتر اینکه در ویکی‌پدیا آثاری که او به عنوان بازیگر، نویسنده یا کارگردان حضور داشته هم اتفاق مضحکی می‌افتد مثلا مازیار لرستانی در نقش همسر "حاج صالح!!".

سی و یک نما - فیلم "وضعیت اورژانسی" فقط پانزده دقیقه است و کلِ این قصه نیز در کمتر از نیم ساعت اتفاق می‌افتد. یک قصه‌ی کامل و بدون لکنت که بی فوت وقت همه‌ی آنچه را که باید بدانیم، در تصویر و کلام در اختیار ما می‌گذارد.

سی و یک نما - وقتی ساندرا و دانشجویی که برای پایان‌نامه‌اش مصاحبه با او را که یک نویسنده است انتخاب کرده، رو به روی هم و در نمای نزدیک می‌بینیم، ناخواسته از نگاه خاص ساندرا، میمیک چهره، نوع حرف زدن، طفره رفتن از سوال‌ها و کنجکاوی‌اش نسبت به دختر دانشجو حس خوبی نداریم. گفتگویی که به دلیل صدای بلند و تکرار شونده موسیقی از طبقه‌ی بالای این کلبه‌ی چوبی مرتفع در منطقه‌ای برفی، بکر و دورافتاده در کوه‌های آلپ، آرامش مصاحبه را به هم می‌ریزد تا جایی که ادامه آن را به زمان دیگری موکول می‌کنند. گرچه به نظر می‌رسد، ساندرا بی میل نیست تا ادامه‌ی گفتگو بهانه‌ای باشد تا دوباره دختر را ببیند چرا که احساس تنهایی می‌کند و آن را به زبان می‌آورد.

سی و یک نما - بیشترِ قریب به اتفاق بینندگان سریال "زخم کاری"، از ادامه این سریال در فصل دوم با عنوان "زخم‌کاری -بازگشت"، ناراضی بودند. بخصوص با تزویرِ اعلام حضور جواد عزتی (برگ برنده سریال) به عنوان بازیگرِ نقش اول در تیتراژ که کلا بیشتر از چند سکانس کوتاه، بی‌تاثیر و در حاشیه، حضور نداشت.

هما گویا - بیژن بیرنگ را سال‌هاست می‌شناسم. خواستم بگویم که خیلی باهوش و خوش ذهنست. اما باید بگویم که او بی‌شک یک نابغه است. البته که نابغه‌ها هم گاه در مسیر ایده تا اجرا ممکن است شکست بخورند.

سی و یک نما - سینمای رضا میرکریمی امضای خودش را دارد. از "کودک و سرباز" تا "نگهبان شب". از فیلم‌های خیلی خوب تا فیلم‌های متوسط او و به نظرم این فیلمساز؛ فیلم بد ندارد.

سی و یک نما - چند سال پیش، وقتی داشتم برای محتوای کتابم، از میان بیش از صد گفتگو، انتخاب می‌کردم، گفتگو با "فرشید منافی" در روزنامه شرق؛ یکی از انتخاب‌های اصلی من بود که آن را بسیار دوست داشتم، اما ناشر عقیده داشت که امکانش نیست و مجوز کتاب را به خطر می‌اندازد.

تیتر گفتگو من با فرشید منافی این بود:

"جون من یه بوق بزن!"

سی و یک نما - با یک مثال شروع می کنم؛ سریال "پوست شیر" برادران محمودی با استقبال بسیار رو به رو و دنبال می‌شد. یک سریال خوش ساخت، خوش ریتم با بازی‌های خوب. تا به قسمت‌های پایانی رسید. حالا اینکه پایان قصه همین بود یا خیر را می‌شود حدس زد، اما به هر حال این سریال، بی‌توجه به کلیدهایی که قصه به ما می‌داد و شخصیت‌های محوری که باید در پایان سریال امضایی داشتند اما رها شدند، به پایان رسید و موجب شد تا به شکل غیرمنتظره ای کل سریال در مدت زمان کوتاهی از حافظه مخاطبش فاصله بگیرد. این اتفاق در مورد خیلی از فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی دیگر هم افتاده و یقینا می‌افتد.

اما در یک پایان‌بندی درست؛ مثلا "شاید وقتی دیگر" بهرام بیضایی حتی عنوان فیلم هم با پایان آن همخوانی دارد. (البته که بهتر بود "دائی جان ناپلئون" ناصر تقوایی را مثال می‌زدم که چون اقتباس بود به نظرم آمد، مثال به‌جایی نیست).

در سال‌های اخیر، بعضی از سناریوهای ایرانی با راه فراری به نام "پایان باز" آشنا شده‌اند و از آن وام گرفتند بدون آنکه بدانند، یک پایان باز درست و حساب شده، مفهوم خاص خودش را دارد و گاه انتخاب آن سخت تر از یک پایان کامل است.

برای مثال ما در "جدایی نادر از سیمین" نباید بدانیم که "ترمه"، سیمین را انتخاب می‌کند یا نادر را. این پایان باز، شاهکار است تا ما بارها و بارها قصه را با خود مرور کنیم و در کنار ترمه تصمیم بگیریم با پدرش بماند یا با مادرش. پایان باز؛ ناتمامی قصه نیست، بستری است برای تفکر و گاه تخیل.

از طرفی پایان‌بندی‌های بی‌چارچوب مثل به هم زدن یک بازی است که کُل آن را مخدوش می‌کند. چه پایان خوش باشد و چه تلخ.

این معضل بزرگ سناریو در بیشتر فیلم و سریال‌های ایرانی موجب شد تا چند پایان‌بندی خوب که یک سایت خارجی (Filmatic) کنار هم گذاشته و نظر دنبال‌کنندگان را در مورد بهترین پایان‌بندی جویا شده را مرور کنیم.