سی و یک نما – قوی‌ترین فیلمها آن‌هایی هستند که به معنای انسان بودن می‌پردازند و به بینندگان این امکان را می‌دهند تا با شخصیت‌هایی که زندگی متفاوتی از زندگی آنها دارند، آشنا شوند. در مقام فیلمساز، یکی از موثرترین روش‌های جذب مخاطب با شخصیت‌های فیلم، استفاده از احساسات جهانشمول برای ایجاد پلی از درک است. احساساتی مانند عشق، ترس، اندوه و خشم به طور عام توسط مخاطبان درک می‌شود، زیرا اکثر مردم خودشان این احساسات را تجربه کرده‌اند. با برجسته کردن تجربه یک شخصیت با احساسات جهانی در یک فیلم، فیلمسازان ارتباط و درک قوی‌تری بین مخاطب و شخصیت‌های فیلم ایجاد می‌کنند.
سی و یک نما – امروز کریستوفر نولان پنجاه و یک ساله می‌شود، به این بهانه چند تصویر از پشت صحنه‌ی فیلم‌های کریستوفر نولان را در سی و یک نما ببینید.
سی و یک نما – ناتالی وود بازیگر آمریکایی از کودکی وارد دنیای سینما شد و در جوانی به ستاره هالیوود تبدیل شد. وود قبل از ۲۵ سالگی سه بار نامزد اسکار شد. به بهانه تولد این ستاره درخشان سینما نگاهی به چهار فیلم برتر ناتالی وود می‌اندازیم که در آنها نقش‌های بسیار سختی را بازی کرده است.
سی و یک نما - در سینما زمانی بود که فیلم های جنایی، به ویژه فیلم های مافیایی و گانگستری، بیشتر از الان ساخته می شد. امروزه، شما فقط مافیای روسیه را به عنوان یک شرور در فیلمها می بینید. اما در آن روزها، شاهد کمدی هایی بودیم که سعی داشتند دنیای مافیایی و گانگستری را مسخره کنند.
سی و یک نما - مدت ها است که فرانسوی ها جایگاه خودشان را در ارزیابی موضوعات مختلف تثبیت کرده اند، از معماری تکرار نشدنی برج ایفل و طراحی گوتیک وار نوتردام، تا باغ های انگور بوردو و نقاشی های استادانه لوور، اما در یک چیز دیگر هم از زمان تاسیس اش استادی خود را اثبات کرده اند، و آن هنری است که فرانسوی ها بر روی پرده نقره ای سینما به تلالو در آورده اند. طلوع این هنر دوست داشتنی را می توان به دو برادر فرانسوی، آگوست و لوئیس لومیر پیوند داد که هر دو در سال 1895 اولین تصاویر تجاری خود را با یک دوربین پروژکتور ابتدایی ثبت و منتشر کردند. این تصاویر زمینه ساز ادامه کار سینما و حتی زمینه سفر به ماه در سال 1902 را فراهم کردند. این تلاش ها بعدا منجر به ظهور فیلم های علمی - تخیلی شدند.
سی و یک نما - چه چیزی یک فیلم را زیبا می‌کند؟ برخی از فیلمها به دلیل زیبایی ذاتی موضوعشان، نظیر استفاده از مناظر زیبا یا نمایش شکوه حیات وحش، فیلم‌های زیبایی هستند، در حالی‌که فیلم‌های دیگری نیز هستند هر چند موضوع ناخوشایندی مانند مرگ دارند اما با استفاده از تکنیک‌های سینمایی تبدیل به فیلم‌های زیبا و هنری می‌شوند.
معیار ذهنی برای داوری درباره اثر هنری امری اجتناب‌ناپذیر است، اما زیبایی در سینما می‌تواند در برخی از پارامترهای کمتر مبهم مانند کادربندی، نورپردازی، رنگ‌بندی و طراحی مجموعه نیز ایجاد شود. ممکن است برخی استدلال بیاورند که زیبایی یک پدیده زیباشناختی است، اما یک مورد قوی وجود دارد که زیبایی موجود در حرکت، نور و ترکیب خودش را به موضوع انتقال می‌دهد و توانایی ایجاد عمق و پیچیدگی در عناصر موضوعی را دارد.
سی و یک نما - مورگان فریمن بازیگری است که در بیشتر فیلم ها در نقش مکمل ظاهر می شود و البته به قدری در این نقش ها خوش می درخشد که بدون او فیلم ها چیزی کم دارند و فیلمنامه دچار مشکل می شود. اول ژوئن سالروز تولد این بازیگر سرشناس است. او 83 ساله شده است.
سی و یک نما - جان وین محبوب ترین بازیگری است که در فیلم های وسترن بازی کرده است. جان وین فراتر از یک ستاره صرف سینماست، او نمایش نمادی از همه نیروهایی است که در کانون زندگی آمریکایی جاری است. می توان از جان وین متنفر بود ولی نمی توان جلوی احساسات عمیقی که او با بازیگریش در فیلم های وسترن برمی انگیزد را گرفت. احساساتی که همه در یکجا جمع نمی شوند. وین برای بیشتر سینماروها اینچنین تاثیری داشته است.
سی و یک نما – توماس وینتربرگ بدون شک یکی از بهترین کارگردان هایی است که آثار متمایز و خاصی را در سینما خلق کرده است. نظرگاهی که وینتربرگ از آنجا به پیرامونش می نگرد انسان جایگاهی والا و کاراکتر اصلی همه فیلم هایش است. فرقی ندارد این انسان در یک جمع خانوادگی (جشن) باشد یا در یک جمع دوستانه (کمون)، یا حتی در یک جامعه بزرگ روستایی (دور از اجتماع خشمگین) و یک جامعه بزرگ شهری (شکار) و در یک جمع جهانی (کورسک). در همه این جمع ها زندگی انسان در روبه رو شدن با مسائل دغدغه اصلی وینتربرگ است.
سی و یک نما – از دهه نود با عنوان آخرین دهه بزرگ آمریکا توصیف می کنند. دهه ای خوشبینانه که بعد از آن حملات تروریستی 11 سپتامبر، حمله به عراق و سقوط مالی 2008 اتفاق افتاد و قرن 21 را تعریف کرد. دهه نود برای سینما نیز دهه خوبی بود. به ویژه سال های 1994 و 1999 که دو سال مهم برای ساخت بزرگترین فیلم های دهه بودند، فیلم های شاخصی مانند «باشگاه مشت زنی»، «رهایی از شاوشنگ»، «ماگنولیا»، «چشمان کاملا باز و بسته»، «فارست گامپ» و فیلم های بسیار دیگر.
