سی و یک نما – رابرت ردفورد در طول تمامی سال هایی که به عنوان بازیگر هنرنمایی کرده است همواره توانسته تماشاگران را با بازی خیره کننده خود مسحور نماید. رابرت ردفورد، موسس و پایه گذار فستیوال فیلم ساندنس، زاده لس آنجلس و بزرگ شده سنتا مونیکاست. او اکنون در پارک سیتی، یوتا زندگی می کند. ردفورد در اوج شهرت، در فیلم های موفقی حضور یافت و آنها را کارگردانی کرد، حتی به خاطر موفقیت خود جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد.
سی و یک نما – ممکن است به نظر برسد که فیلم مدیومی است که کارش ستایش از رسانه است. مستندسازان کارشان کم و بیش شبیه روزنامه نگاران است، پس کاملا منطقی است که بسیاری از فیلم ها به کسانی که اخبار و سرگرمی برای مردم می سازند، اختصاص داشته باشد. اما با کمی دقت در فیلم ها و ارتباط آنها با رسانه ها متوجه می شویم که اتفاقا فیلم های تلفیقی در این زمینه چقدر جذاب هستند.
بهترین فیلمهای رسانه نه تنها از نظر فرم و موضوع، بلکه از نظر کسانی که در روزنامه ها و تلویزیون کار می کنند، تفاوت های زیادی دارند. ما در اینجا سعی کرده ایم بهترین فیلم های درباره رسانه را معرفی کنیم.
سی و یک نما – قوی‌ترین فیلمها آن‌هایی هستند که به معنای انسان بودن می‌پردازند و به بینندگان این امکان را می‌دهند تا با شخصیت‌هایی که زندگی متفاوتی از زندگی آنها دارند، آشنا شوند. در مقام فیلمساز، یکی از موثرترین روش‌های جذب مخاطب با شخصیت‌های فیلم، استفاده از احساسات جهانشمول برای ایجاد پلی از درک است. احساساتی مانند عشق، ترس، اندوه و خشم به طور عام توسط مخاطبان درک می‌شود، زیرا اکثر مردم خودشان این احساسات را تجربه کرده‌اند. با برجسته کردن تجربه یک شخصیت با احساسات جهانی در یک فیلم، فیلمسازان ارتباط و درک قوی‌تری بین مخاطب و شخصیت‌های فیلم ایجاد می‌کنند.
سی و یک نما - در سینما زمانی بود که فیلم های جنایی، به ویژه فیلم های مافیایی و گانگستری، بیشتر از الان ساخته می شد. امروزه، شما فقط مافیای روسیه را به عنوان یک شرور در فیلمها می بینید. اما در آن روزها، شاهد کمدی هایی بودیم که سعی داشتند دنیای مافیایی و گانگستری را مسخره کنند.
سی و یک نما - مدت ها است که فرانسوی ها جایگاه خودشان را در ارزیابی موضوعات مختلف تثبیت کرده اند، از معماری تکرار نشدنی برج ایفل و طراحی گوتیک وار نوتردام، تا باغ های انگور بوردو و نقاشی های استادانه لوور، اما در یک چیز دیگر هم از زمان تاسیس اش استادی خود را اثبات کرده اند، و آن هنری است که فرانسوی ها بر روی پرده نقره ای سینما به تلالو در آورده اند. طلوع این هنر دوست داشتنی را می توان به دو برادر فرانسوی، آگوست و لوئیس لومیر پیوند داد که هر دو در سال 1895 اولین تصاویر تجاری خود را با یک دوربین پروژکتور ابتدایی ثبت و منتشر کردند. این تصاویر زمینه ساز ادامه کار سینما و حتی زمینه سفر به ماه در سال 1902 را فراهم کردند. این تلاش ها بعدا منجر به ظهور فیلم های علمی - تخیلی شدند.
سی و یک نما - چه چیزی یک فیلم را زیبا می‌کند؟ برخی از فیلمها به دلیل زیبایی ذاتی موضوعشان، نظیر استفاده از مناظر زیبا یا نمایش شکوه حیات وحش، فیلمهای زیبایی هستند، در حالی‌که فیلمهای دیگری نیز هستند هر چند موضوع ناخوشایندی مانند مرگ دارند اما با استفاده از تکنیک‌های سینمایی تبدیل به فیلمهای زیبا و هنری می‌شوند.
معیار ذهنی برای داوری درباره اثر هنری امری اجتناب‌ناپذیر است، اما زیبایی در سینما می‌تواند در برخی از پارامترهای کمتر مبهم مانند کادربندی، نورپردازی، رنگ‌بندی و طراحی مجموعه نیز ایجاد شود. ممکن است برخی استدلال بیاورند که زیبایی یک پدیده زیباشناختی است، اما یک مورد قوی وجود دارد که زیبایی موجود در حرکت، نور و ترکیب خودش را به موضوع انتقال می‌دهد و توانایی ایجاد عمق و پیچیدگی در عناصر موضوعی را دارد.
سی و یک نما - مورگان فریمن بازیگری است که در بیشتر فیلم ها در نقش مکمل ظاهر می شود و البته به قدری در این نقش ها خوش می درخشد که بدون او فیلم ها چیزی کم دارند و فیلمنامه دچار مشکل می شود. اول ژوئن سالروز تولد این بازیگر سرشناس است. او 83 ساله شده است.
سی و یک نما – توماس وینتربرگ بدون شک یکی از بهترین کارگردان هایی است که آثار متمایز و خاصی را در سینما خلق کرده است. نظرگاهی که وینتربرگ از آنجا به پیرامونش می نگرد انسان جایگاهی والا و کاراکتر اصلی همه فیلم هایش است. فرقی ندارد این انسان در یک جمع خانوادگی (جشن) باشد یا در یک جمع دوستانه (کمون)، یا حتی در یک جامعه بزرگ روستایی (دور از اجتماع خشمگین) و یک جامعه بزرگ شهری (شکار) و در یک جمع جهانی (کورسک). در همه این جمع ها زندگی انسان در روبه رو شدن با مسائل دغدغه اصلی وینتربرگ است.
سی و یک نما – از دهه نود با عنوان آخرین دهه بزرگ آمریکا توصیف می کنند. دهه ای خوشبینانه که بعد از آن حملات تروریستی 11 سپتامبر، حمله به عراق و سقوط مالی 2008 اتفاق افتاد و قرن 21 را تعریف کرد. دهه نود برای سینما نیز دهه خوبی بود. به ویژه سال های 1994 و 1999 که دو سال مهم برای ساخت بزرگترین فیلم های دهه بودند، فیلم های شاخصی مانند «باشگاه مشت زنی»، «رهایی از شاوشنگ»، «ماگنولیا»، «چشمان کاملا باز و بسته»، «فارست گامپ» و فیلم های بسیار دیگر.
سی و یک نما - به دلیل تعطیلی سالن های بزرگ سینمایی در سراسر جهان، سال گذشته نتفلیکس به پناهگاه دوستداران فیلم تبدیل شد. مردم فقط با یک کلیک می توانستند همه محدودیت های دیداری را پشت سر بگذارند و به تماشای بهترین فیلم ها بنشینند. از طرفی دیگر تاخیرهایی که در انتشار فیلم های بزرگ موجود بود، نتفلیکس این امکان را ایجاد می کرد تا همه آثار دیده شوند.
